"O Profesional" do Centro Dramático Galego

Aborrecemento por partida dobre na estrea da primeira producción do Centro Dramático Galego, na sua nova etapa con Manuel Guede como director da compañía pública galega e tamén como director desta función: “O profesional” de Dusan Kovacevic.

Aborrecemento pola función que nen divirte, nen emociona, nen conta nada que suscite interese. Os contextos xeográfico e histórico moi concretos nos que se desenrola a acción (a Iogoslavia de1990) son completamente alleos aos galegos de 2012. Mesmo non é imposible que, despois da guerra que asolou esa zona nos anos noventa, para os propios iugoslavos, esta peza estea xa un pouco vella. Desbotado o interese histórico, dous valores lle quedan á peza de Kovacevic: primeiro a construcción dramática propiamente dita, que é eficaz e mesmo brillante ( pero isto só pode interesar a profesionais ou diletantes ). E segundo, e máis importante ( e isto sí podía interesar a calquera ), os retratos de dous personaxes que nunha mesma situación social, e con distintas orixes  e ideolóxicas, actuaron candaseu de xeito diferente, mesmo opostos, pero que na madurez de certo teñen máis cousas en común das que podería parecer.

O texto ofrece pois posibilidades e a función podería emocionarnos ou polo menos interesarnos sempre que os dous personaxes cobrasen vida no escenario, se, dalgún xeito, nos convencesen de que son seres reais. Non foi así. Desde o escenario ofreceuse un texto lído, e lído sen gracia, sen que en ningún momento vislumbrásemos que tras das palabras había seres humanos de carne e oso. Resultado: aborrecemento.

E aborrrecemento tamén por comprobar unha vez máis, e xa son moitas, que os diñeiros públicos, aportados polos galegos para ter un teatro propio, non produza nada que verdadeiramente diga nada nen de nós mesmos nen de outra cousa calquera. A finalidade de todo ese gasto parece ser únicamente a existencia administrativa do CDG. Alá eles. Pero que non nos queran facer pasar un tostón por cultura.

MERCUCCIO